tylko ktoś bardzo samotny jest w stanie żyć życiem serialowym

No nie, nie planowałam tego by rozpocząć wpis o 21.21. Chociaż to pewnie i tak nic nie znaczy. W każdym razie dzień minął. W jakiś sposób przetrwałam, przeżarłam, przesrałam, przepiłam, przegzystowałam. Dałam radę. Albo i nie. Zależy pod jakim względem. Dokończyłam referat na pozytywizm o powieści historycznej. Odwiedziłam babcię, która coraz częściej opowiada głupoty. Obejrzałam kilka odcinków kryminalnych – tak, tylko kilka J. Oto słowa Basi z ostatniego odcinka szóstej serii („Na planie”):

Tylko ktoś bardzo samotny jest w stanie żyć życiem serialowym.

Na pocieszenie (nie wiem czy swoje, czy cudze) jeszcze odróżniam realną osobę, od postaci którą ona gra. Magda Schejbal to Magda Schejbal, a Basia Storosz to kreacja. To dobrze, że jestem tego świadoma. Gdy tak oglądam te odcinki i śledzę wątek Basi właśnie i Marka Brodeckiego, to widzę, że nie, wcale nie powinni być razem. Co prawda jest ta scena na Malcie, totalnie komiczna, gdy Marek spada z łóżka i chodzi potem w kołnierzu ortopedycznym przez kilka odcinków. Idiotyczne. :D

         S. wydaje tomik poezji. Pisałam już o tym? A ja od kilku dni czytam sobie poezję. Czasem nawet na głos. Dziś zajrzałam do zbioru, który kupiłam w Krakowie, Rafała Wojaczka. Znalazłam na 148 stronie taki wiersz:

PROŚBA

Zrób coś, abym rozebrać się mogła jeszcze bardziej

Ostatni listek wstydu już dawno odrzuciłam

I najcieńsze wspomnienie sukienki także zmyłam

I choć kogoś nagiego bardziej ode mnie nagiej

Na pewno mieć nie mogłeś, zrób coś, bym uwierzyła

Zrób coś, abym otworzyć się mogła jeszcze bardziej

Już w ostatni por skóry tak dawno nie wniknąłeś

Że nie wierzę, iż jeszcze nie być tam mogłeś

I choć nie wierzę by mógł być ktoś bardziej otwarty

Dla Ciebie niż ja jestem, zrób coś, otwórz mnie, rozbierz

         Co jak co, ale Wojaczek miał świetnie rozwiniętą kobiecą stronę swojej osobowości – to nie jedyny wiersz w którym podmiotem lirycznym jest kobieta. Tak wczuł się w jej sytuację? Czy może chciał by jakaś kobieta skierowała taką prośbę do niego? Pełno tu cząstek jestestwa. Bym, być, by. I sprzeczności – skoro nie mógł mieć „kogoś nagiego bardziej ode mnie nagiej”, to jak w domniemaniu osoby mówiąc miałby nie pierwszy raz tak bardzo wniknąć „w ostatni por skóry”. Poza tym podmiot zdaje się być nienasycony – przecież już jest ‘bardzo naga’, a mimo to prosi o to, by adresat jeszcze bardziej ją obnażył. Budowa strof dość paralelna.  Chciałabym to czuć.

Chyba znów zmienię szablon. Ten już mi się nie podoba. Nie pasuje do mojego wpisowego układu - i zdjęcia i filmiku z yt. Hm.