gainerka i feeders

     Nie, dziękuję. W sieci udało mi się znaleźć tylko jeden artykuł na ten temat. Ohyda. A rozmawiałam ostatnio z pewną dziewczyną na czaterii – 18latka, ważąca niewiele mniej ode mnie. I zgadałyśmy się o facetach z którymi piszemy. I pisałyśmy o takich, którzy zdają się czerpać przyjemność z karmienia kobiety, z „posiadania” kobiety ważącej ponad 150kg. Tak, 150kg – to minimum. Haha, niezbyt wiele mi brakuje do tej wagi.

     Dziewczyna napisała mi, że spotkała się z jednym kolesiem na takim karmieniu. Z jednej strony jest świadoma tego, jak bardzo jest to szkodliwa, praktycznie autodestrukcyjna droga. Pomijając to, że facet ją pociąga, to nigdy nie czuła się przez nikogo tak adorowana jak przez niego. I naprawdę to rozumiem. Mogę się tylko domyślać, że gdybym była w podobnej sytuacji jak ona, to też bym się wahała, a może nawet przechylała szalę zwycięstwa na korzyść tego feedersa. Okropne, prawda? Do czego może być zdolna niekochana nigdy grubaska. Nawet w teorii!

     Zaczynam się brzydzić sobą. Już nawet nie będę pisać o tym, co dzisiaj zrobiłam. Niedobrze mi. Szkoda, że widzę to wszystko tylko wieczorem, gdy sobie siadam i spokojnie spisuję wszystkie myśli, a nie wtedy gdy sięgam po batona, chipsy czy coś tam jeszcze. Znalazłam sobie substytut przyjaciół, miłości, lekarstwo na stres – wszystko w jednym – jedzeniu. I jak się sobą nie brzydzić? To ja! To ja dopuściłam do swojego wyglądu! Nawet się dzisiaj nie ważyłam. Po co? Żeby jeszcze bardziej siebie znienawidzić? Gdyby to coś pomogło, to zaczęłabym walić głową w ścianę. Ale to nic nie da. Jedyne wyjście to ogarnięcie dupy i zastopowanie z żarciem, a zastartowanie z ćwiczeniami. Schudnięcie jest możliwe. A pewnie. Tylko nie wiem czy sobie z tym poradzę.

     Każdy wpis na jedno kopyto. Narzekanie, użalanie się nad sobą. Nic prawdziwie odkrywczego. Nienawidzę się. Nienawidzę swojego wyglądu. Mam dość. Nieme wołanie o pomoc, którego siłą rzeczy nikt nie usłyszy. Co mam robić?

Rebecca Ferguson –Freedom.