kolejny odcinek użalania się nad sobą

Kolejny odcinek użalania się nad sobą. No bo dajcie spokój. Która normalna dziewczyna rozmyśla o gwałcie? To chore. Przydałby mi się psychiatra. Nie stać mnie na niego, zatem sobie maltretuję biedną klawiaturę. Gwałt, maltretować? Niezły dobór słów koleżanko.

         Nie wiem czy bardziej mi brakuje seksu, czy po prostu kogoś, komu by na mnie zwyczajnie zależało. Obie te rzeczy są mi nieznane. A można w ogóle pragnąć nieznanego? Jak widać tak. I to chorobliwie. A kiedyś pamiętam, jak moje koleżanki śmiały się ze swojej (starszej trochę od nas) sąsiadki – że tak chodzi na imprezy nie po to, żeby się bawić, ale po to by kogoś znaleźć. Cóż, wtedy wydawało mi się to dziwne. Dziś ją rozumiem, ale czy ja opowiadam wszystkim o tym, że szukam chłopaka? Nie. Po co się z tym obnosić? I tak jest to już wystarczająco żałosne. Skąd ja się urwałam?

         Po prostu chciałabym tak jak w tych serialach, filmach, czy książkach mieć kogoś. Żeby ktoś miał mnie. Znowu płaczę. Tym razem przy piwie i piosence Bo Bruce – Alive. Wpisałam w wyszukiwarkę yt „Lack of love” i nawet coś wyskoczyło, ale Internet się wiesznął. Hahahaha. To wpływ piwa Żywiec jak nic.

         Jestem żałosna. ŻAŁOSNA. A obiecałam sobie porzucić to pitolenie o tym, rozmyślanie. Miałam być produktywna. Hahahaha.

         Posprzątałam dzisiaj w sklepie. To na duży plus. Rozebrałam z mamą choinkę. To też na plus. Trochę pisałam o Asnyku. To na mały plus, bo powinnam więcej. Za to siedziałam i oglądałam seriale praktycznie całe popołudnie. To też może być na plus? :D

         Za 15 minut północ. Kręci mi się trochę w głowie. Coś ostatnio mam słabą tolerancję na piwo. Z czego to wynika? Hm, wiecie, to zabawne jest to uczucie po alkoholu. To tak – przecież wiem co się dzieje, mogłabym zwyczajnie siedzieć i pisać, pisać z sensem i w ogóle ładnie, ale po tej połowie piwa ochota na trzymanie się sztywno przechodzi. Człowiek poddaje się takiemu głupiemu uczuciu, i kiwa się na fotelu przed biurkiem i klepie głupoty na klawiaturze, i musi poprawiać swoje głupie literówki. No i do tego wysyłam mega głupie smsy do ludków z funskanu (komórkowego czatu w plusie). Ej, są chyba ludzie, którzy zgniatają puszki własnym czołem, nie? Uuu, to byłoby bolesne. Nom, to teraz napisałam komuś mały elaboracik w smsiku. No bo dajcie spokój. Zamiast się spytać o imię, miejscowość, wiek, to prosi się o fotkę? Nieee, nie ma tak. Nie wyślę. Ktoś ma mnie znowu kaszalotem nazwać? Nieee. Wyszło na mnie. Chłopaczek się obraził – „Nie to nie, pa.” BAJOOBONGOO kolego!

         Dopiję piwo i chyba pójdę spać. Powinnam się ogarnąć i skończyć w końcu jutro ten referat. AAA! Mam jeszcze coś do napisania na literaturę powszechną, świetnie, nie ma co.

         Tak w ogóle to chce mi się siku.